บางเรื่องไม่อยากจะจำ แต่ว่ามันไม่ลืม
ทำไมมันเป็นแบบนี้ ผมเองก็ไม่เข้าใจ
ทุกวันยังตามตัวเอง คิดถึงเธอทำไม
ทั้งๆ ที่ไม่อยากจำ แต่มันยังจำนี่เพราะอะไร
ทุกอย่างที่มันคือเธอ ภาพในหัวฉันมี
เรื่องเธอมีแต่ปวดร้าว ไม่มีเลยไอ้ความหวังดี
วิธีไหนที่จะลืม ใครรู้ช่วยบอกฉันที
นี่เปรียบเหมือนกับฝันหลาย ใครก็ได้ปลุกจากฝันที
เรื่องเธอฉันอยากปล่อยมันไป ไม่อยากคิด
เรื่องราวที่ผ่าน อยากลบไป ไม่อยากจำ
เมื่อไรฉันถึงจะลืม เรื่องเธอฉันไม่อยากจำ
เพราะตอนที่เธอนั้นไป คำลาของเธอไม่มีสักคำ
เรื่องเธอฉันไม่อยากมี ทำไงฉันถึงจะลืม
เรื่องราวของเธอมีแต่โหดร้าย ทำไงถึงฉันจะลืม
เธออำมหิตดุจดั่งปีศาจ ฤทธิ์เธอร้ายแรงกว่าโรคระบาด
เธอฉีกหัวใจเหมือนฉันกระดาษ หางตาเธอมองฉันเป็นตัวประหลาด
เห้อ อยากจะลืมจัง ทำไมมันยังคงยังจำ
ซ้ำๆ เดิมๆ ทุกถ้อยคำ หรือเป็นเพราะคนอย่างฉันยังไม่หมดกรรมกับเธอ
ฉันยังไม่ลืมคนอย่างเธอ แม้เธอจะลืมคนอย่างฉัน
ภาพเธอวนๆ อยู่ทุกวัน เหมือน Time stone วนอย่างนั้น
ภาพความทรงจำนั้นมันยังไม่เลือน ต่อให้มันเป็นสิ่งที่คอยเตือน
ทุกความเจ็บช้ำที่ต้องทนกล้ำกลืน เรื่องราวเหล่านั้นฉันยังไม่ลืม
เรื่องเธอฉันอยากปล่อยมันไป ไม่อยากคิด
เรื่องราวที่ผ่านอยากลบไป ไม่อยากจำ
เมื่อไรฉันถึงจะลืม เรื่องเธอฉันไม่อยากจำ
เพราะตอนที่เธอนั้นไป คำลาของเธอไม่มีสักคำ
เรื่องเธอฉันไม่อยากมี ทำไงฉันถึงจะลืม
เรื่องราวของเธอมีแต่โหดร้าย ทำไงถึงฉันจะลืม
เมื่อไรฉันถึงจะลืม เรื่องเธอฉันไม่อยากจำ
เพราะตอนที่เธอนั้นไป คำลาของเธอไม่มีสักคำ
เรื่องเธอฉันไม่อยากมี ทำไงฉันถึงจะลืม
เรื่องราวของเธอมีแต่โหดร้าย ทำไงถึงฉันจะลืม